- aspero
- aspĕro ( aspro, Sid. Ep. 4, 8; id. Carm. 2, 418), āvi, ātum, 1, v. a. [asper], to make rough, uneven.I.A.. Lit. (very freq. in the poets and Tac., but not found in Cic.):B.
asserculi asperantur, ne sint advolantibus lubrici,
Col. 8, 3, 6:tum enim (apes) propter laborem asperantur ac macescunt,
become rough, Varr. R. R. 3, 16, 20:cum torpent apes, nec caloribus asperantur,
Pall. 7, 7, 2:(vinum myrtites) limum dysentericae passionis medicabiliter asperare, i. e. excrementa solidiora reddere,
id. 3, 31, 2:Et glacialis hiemps aquilonibus asperat undas,
throws into commotion, Verg. A. 3, 285; so Luc. 8, 195; Val. Fl. 2, 435: Minervae pectus asperare hydris, Prud. peri steph. 14, 275.—Transf., to furnish with a rough, wounding exterior (cf. 1. asper, I.):II.sagittas inopiā ferri ossibus asperant,
to point, Tac. G. 46.—Hence, also, to whet, to sharpen:pugionem vetustate obtusum asperari saxo jussit,
Tac. A. 15, 54:abruptaque saxa asperat,
Luc. 6, 801 (cf. id. 7, 139: nisi cautibus asper Exarsit mucro, and exaspero).—Trop., to make fierce, to rouse up, excite, exasperate:indomitos praeceps discordia fratres asperat,
Stat. Th. 1, 137:hunc quoque asperavere carmina in saevitiam,
Tac. A. 1, 72 fin.; 3, 12:ubi asperatum Vitellium satis patuit iis, qui etc.,
id. H. 3, 38:ne lenire neve asperare crimina videretur,
to make more severe, to aggravate, heighten, id. A. 2, 29:iram victoris,
id. H. 2, 48.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.